Οι διδαχές της Κύπρου

 δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr  
και αναδημοσιεύτηκε στον Αχόρταγο
στο αλεξίπτωτο και στο my blogs.
Η ένταξη της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης από τη μια δεν εξέπληξε κανέναν, αλλά από την άλλη έδωσε τροφή για πολλές σκέψεις και πολιτικές εκτιμήσεις. Αποδείχθηκε και στον πιο δύσπιστο ότι τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό τη γερμανική ηγεμονία δεν επιδιώκει απλά τη σταθεροποίηση της ευρωζώνης, αλλά τον απόλυτο έλεγχό της. Ακόμα και τα ελληνικά μίντια υποχρεώθηκαν να αποκαλύψουν την αλήθεια που οι περισσότεροι γνώριζαν, αλλά απαγορεύονταν να εκστομιθεί.
Το Κυπριακό “ΌΧΙ” στη Βουλή των Αντιπροσώπων θα μείνει στην ιστορία ως μία απέλπιδα αντίσταση χωρίς συμμαχίες και προοπτικές. Η άρνηση της Κυπριακής Βουλής να δεχτεί μία πολιτική που θα διέλυε την οικονομική της βάση εκ θεμελίων δυστυχώς έμεινε μόνο εκεί. Απέδειξε όμως σε όλους ότι οι νέοι ηγεμόνες της Ευρώπης όταν θέλουν μπορούν να διαλύσουν ολόκληρα έθνη, μόνο και μόνο επειδή το θέλουν, επειδή αυτό εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.
Η άρνηση όμως δεν ήταν απλά αποτέλεσμα πιέσεων των μεγαλοκαταθετών (βλ. Ρωσία) και των κατοίκων της νήσου. Ήταν μία συνειδητή άρνηση μιας πολιτικής που στόχο είχε να διαλύσει την ίδια την κυπριακή οικονομία. Ας έχουμε κατά νου ότι η Κύπρος στέκεται απέναντι στους γείτονές της λόγω ακριβώς των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων που ανέπτυξε με τη Ρωσία, το Ισραήλ και την υπόλοιπη Μέση Ανατολή. Η Ένωση από τη μια αδιαφορεί πασιφανώς για λιγοστές συγκριτικά καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες και από την άλλη στοχεύει στη μονοδιάσταση ανάπτυξη τουρισμού και το φυσικό αέριο της Μεγαλονήσου. Θέλουν να μεταφέρουν την οικονομική τραπεζική δύναμη στο Λιχνεστάιν, το Λουξεμβούργο και σε άλλους συμμάχους των βορειοευρωπαϊκών χωρών που ελέγχονται καλύτερα από τις γερμανικές ελίτ. Ουσιαστικά, η Κύπρος καλείται να πληρώσει την τρόπον τινά ανεξάρτητη οικονομική της ανάπτυξη και διπλωματικές σχέσεις.
Το έδαφος, άλλωστε, είχε προετοιμαστεί κατάλληλα εδώ και καιρό. Ολοένα και περισσότερες πληροφορίες έβγαιναν στην επιφάνεια που ήθελαν την Κυπριακή οικονομία να βρίσκεται σε κακή κατάσταση και την ανάγκη υιοθέτησης ενός μνημονίου από την Κύπρο, ανάλογο με αυτού των χωρών της ευρωζωνικής περιφέρειας. Το κυπριακό πρόβλημα σαφώς και ήταν βιώσιμο όπως ακριβώς ήταν βιώσιμο το τραπεζικό σύστημα της Ισλανδίας και άλλων χωρών ή μεγάλων τραπεζικών ιδρυμάτων. Ωστόσο, ένα βιώσιμο ανεξάρτητο τραπεζικό σύστημα, αντικρούει τη νέα real politik ΣΤΗΝ Ευρωπαϊκή Ένωση και τον πλήρη έλεγχο του ευρωπαϊκού νότου. Και φυσικά ή ολοκληρωτική άρνησή των Κυπρίων να υποταχθούν σε πρώτη φάση, σαφώς και ενόχλησε περισσότερο.
Η άρνηση όμως της Βουλής των Αντιπροσώπων έμεινε μόνο εκεί, δε συνεχίστηκε, δε βρήκε την πρεπούμενη συμπαράσταση. Ούτε η ελληνική αριστερά ούτε η ευρωπαϊκή αριστερά συμπαραστάθηκαν στον κυπριακό λαό. Μία άρνηση απέναντι στις αποφάσεις γιγάντων, όταν εμφανίζεται χωρίς συμμαχίες και κινηματικές διακρατικές δράσεις είναι καταδικασμένο είτε σε πόλεμο μέχρις εσχάτων είτε σε πισωγύρισμα. Οι λίγες φωνές ου ισχυρότατου ισπανικού κινήματος, μάλλον εγκλωβίστηκαν στην ελληνική και ιταλική ή πορτογαλική αφωνία. Οι χαρές στο κίνημα σύντομα έγιναν παγωμένα χαμόγελα για΄τι δεν υπήρχε κάποιος σχεδιασμός συμπαράστασης.
Και το eurogroup βέβαια ξαφνιάστηκε. Αλλά ήταν αναμενόμενο να είναι σκληρό κι επιθετικό απέναντι στη μικρή χώρα που τόλμησε να αρνηθεί. Η Κύπρος κατέστη παράδειγμα προς αποφυγή για τα κινήματα και τους λαούς που τολμούν να διατρανώσουν την επιθυμία τους για ελευθερία. Εξάλλου, ακόμα και μία κυπριακή οικονομία δε θα επηρέαζε τόσο πολύ την ευρωζώνη, λόγω του μικρού της μεγέθους, παρά τα όσα πίστευαν οι ίδιοι οι Κύπριοι. Και αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος ώστε να φανούν σκληροί σε όποιον αντιδρά. Και οι αγορές δεν έδειξαν να ανησυχούν. Αντιθέτως, αντιλαμβάνομενοι οι διάφοροι “επενδυτές” την ανάγκη επίδειξης αυταρχισμού και σκληρότητας μάλλον συμπαρατάχθηκαν με τις υπερεθνικές ευρωπαϊκές ελίτ.
Έτσι, η Κύπρος έμεινε μόνη απέναντι στις αδηφάγες ορέξεις των βορειοευρωπαίων με μία οικονομία αμιγώς τραπεζική χωρίς δυναμική αντίστασης, χωρίς την ύπαρξη ενός σχεδίου με ρίζες στο κίνημα και με συμμαχίες στους άλλους δοκιμαζόμενους λαούς. Και φυσικά οι νοτιοερυωπαϊκές πολιτικές ελίτ δε θα συνέδραμαν. Ο Ραχόι, ο Σαμαράς, ο Μπερσάνι δε θα συνέδραμαν σε κάποια κινηματική αντιφιλελεύθερη πολιτική...
Και όταν αναζητήθηκαν αντιπροτάσεις, υπό την ασφυκτική πίεση των Βρυξελλών και του Βερολίνου, η κυπριακή πολιτική αναζήτησε λύσεις στο νεοφιλελευθερισμό κι όχι στο κίνημα, όχι στο λαό. Το αδιέξοδο λύθηκε όπως σχεδιάστηκε, με νεοφιλελεύθερο πνεύμα, στρεφόμενο σαφέστατα κατά της κυπριακής οικονομίας και κατά του ίδιου του κυπριακού λαού. Οι ίδιοι οι Κύπριοι, άλλωστε, δεν απέδειξαν ότι αποτελούν συστημικό κίνδυνο για την ευρωζώνη.
Έτσι η ελληνική αριστερά στο βαθμό που θέλει να συμμετάσχει στην εξουσία οφείλει να αντιληφθεί ότι δε χρειάζονται μόνο επαναστατικές διαθέσεις. Φυσικά ο ελληνικός αντίχτυπος μιας χρεοκοπίας θα είναι υψηλότερος, δεδομένων των προβλημάτων της Ισπανίας και της Ιταλίας, αφού το ελληνικό πρόβλημα αποτελεί συστημικό ζήτημα για την ευρωζώνη. Ωστόσο, από μόνο του αυτό δεν αρκεί.
Είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν συμμαχίες σε κινηματικό επίπεδο με όλο το νότο. Χωρίς τη συμπαράσταση των ευρωμεσογειακών κινημάτων καμία άρνηση δε θα μπορέσει να σταθεί. Και αυτή η συμμαχία πρέπει να αρχίσει να καλλιεργείται από νωρίς. Σύμμαχοι δε θα βρεθούν στη Λατινική Αμερική, αλλά στα γειτονικά κοινωνικά κινήματα.
Την ίδια στιγμή, είναι αναγκαίο να εκπονηθούν λεπτομερή οικονομικά σχέδια που θα συμπληρώνουν το κίνημα και θα λειτουργήσουν ως προτάσεις. Διαπραγματεύσεις χωρίς αντιπρόταση δεν υφίσταται. Αλλά η αντιπρόταση δεν μπορεί να πατά πάνω στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο των Βρυξελλών.
Η αντιπρόταση πρέπει να είναι στη βάση της Κοινωνικής Ανάπτυξης και της Πράσινης Οικονομίας. Η αντιπρόταση δεν μπορεί να στηρίζεται στην έλευση “επενδυτών” ή τη λογική της φορολόγησης, αλλά στην εκμετάλλευση των χρηματοδοτικών προγραμμάτων για την ανάπτυξη της μεσοαστικής παραγωγής και τη μείωση της γραφειοκρατίας. Είναι αναγκαίο από τώρα να σχεδιαστούν προγράμματα χρηματοδότησης μεσοαστικών επιχειρήσεων, χωρίς αγκυλώσεις γραφειοκρατικές, χωρίς πρόσθετα νομικά ή λογιστικά βάρη που να στηρίζονται σε εύκολα χαμηλότοκα δάνεια και μεγάλα ποσοστά χρηματοδότησης.

15 έκριναν :

αθεόφοβος είπε...

Το Κυπριακό “ΌΧΙ” στη Βουλή των Αντιπροσώπων θα μείνει στην ιστορία ως μία απέλπιδα αντίσταση χωρίς συμμαχίες και προοπτικές.

Μάλλον θα μείνει στην ιστορία σαν επιβεβαίωση της συμβουλής να μην πηγαίνεις ξεβράκωτος στον παλουκότοπο!
Αν είχαν δεχτεί την πρόταση που απέρριψαν όλοι, με το "υπερήφανο ΟΧΙ" που είπε και ο Τσίπρας, οι καταθέτες θα είχαν χάσει ποσό όσο οι τόκοι 2 ετών, ενώ τώρα με το "ταπεινό ΝΑΙ" που δέχτηκαν θα χάσουν πολύ περισσότερα και οι καταθέτες και ο λαός.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεό, δεν πολυδιαφωνώ. Το όχι έπρεπε την ίδια στιγμή να συνοδευτεί από μία ισχυρή κινηματική συμμαχία (πρωτίστως από την Ελλάδα) που όμως δεν ήρθε ποτέ. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν θες να χτυπήσεις μία νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν ακολουθείς νεοφιλελεύθερες αντιπροτάσεις (χειρότερες θα είναι)...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα επεκτείνω αυτό που είπε ο Αθεόφοβος, να κάνουμε συνεχώς ότι λέει η Μέρκελ και θα δούμε ανάπτυξη. Να μην ακούμε κανέναν αντιμνημονιακό να τους καταδικάσουμε όλους και μάλιστα να σταματήσουμε να πιστεύουμε και να γιορτάζουμε τα Ελευθερία ή Θάνατος και άλλα "επικίνδυνα" πράγματα εξαιτίας των οποίων σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι κι αν δεν ήταν αυτά θα ήμασταν κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΡΕ. Το δε ΟΧΙ του 40 ανεπίτρεπτο τελείως να χαθεί το 10% του πληθισμού εξ'αιτίας του. Ζήτω η Τρικομματική Κυβέρνηση, κάτω ο ΣΥΡΙΖΑ οι ΑΝ ΕΛΛ και όλοι!

αθεόφοβος είπε...

Δείμο
Η Ελλάδα και να ήθελε δεν μπορούσε να δώσει 2 δις από τα δανεικά του ELA.
Εκτός των άλλων η Ελλάδα ακριβώς επειδή στηρίζει την Κύπρο είπε ΝΑΙ αφού είχε πει το ίδιο προηγουμένως η Κύπρος.

Ανώνυμο
Το Ελευθερία ή Θάνατος και το ΟΧΙ του 40 έχει την ίδια σχέση με το ΟΧΙ της κυπριακής βουλής όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο!
Ιδίως όταν το "υπερήφανο" ΟΧΙ έχει σαν συνέχεια ένα πολύ χειρότερο ΝΑΙ-ΝΑΙ μετά το πλήρες ξεβράκωμα!

Unknown είπε...

Βασικά το όχι, έπρεπε να παραμείνει όχι. το όχι/ναι είναι πάντα πιό καταστροφικό από ένα σκέτο όχι ή ένα σκέτο ναι.
Προφανώς η κύπρος δεν το πίστευε αυτό το όχι, όπως ακριβώς πολλοί άλλοι οχιναιχιστές.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανώνυμε, έχεις εγγυήσεις πως αν κάνουμε ό,τι θέλει η Μέρκελ θα δούμε ανάπτυξη; Εγώ μέχρι στιγμής βλέπω πείνα, αυτοκτονίες, ανεργία, και εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας. Βλέπω τη διάλυση της μεσαίας τάξης και την πλειοποίησή της. Εσύ με τη εχέγγυα προτρέπεις σε μία υποταγή; Πότε η υποταγή και η υπακοή ιστορικά έφερε ανάπτυξη πτρος όφελος του λαού;
Πάντως το ξεβράκωμα της Κύπρου οφέιλεται σε λόγους που παρέθεσα και για τους οποίους δεν πήρες θέση.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεό, η κυβέρνηση είπε ΝΑΙ όχι επειδή στηριζει την Κύπρο, αλλά επειδή στηρίζει την ίδια πολιτική με τον Αναστασιάδη και τη Μέρκελ... Κοινώς αδιαφορούν για τις εθνικές τους κοινωνίες.
Σχετικά με τα δύο δις, δεν ξέρω αν συμφωνω ή διαφωνώ. Δεν είμαι ειδικός για τόσες λεπτομέρειες σε μία πρόταση.

καμηλοβάτη, προσυπογράφω... 'Ενα όχι πρέπει να είναι άρνηση μέχρις εσχάτων, με σχέδιο πλεύσης μετλα τα έσχατα και τον κόσμο στο πλευρό σου...

Ανώνυμος είπε...

Δείμο, ειρωνικά το είπα να κάνουμε ότι λέει η Μέρκελ και θα δούμε ανάπτυξη :). Παιδιά κοιτάξτε να δείτε. Όλοι όταν τους λες να πουν ΟΧΙ σου λεν άλλο το παρελθόν και το ΟΧΙ και τα τόσα που είπαμε με το να πούμε όχι τώρα. Και με τι είναι σχετικό δηλαδή; Έχουμε ξεβρακωθεί "Μέχρι να πατήσουμε στα πόδια μας για να πούμε όχι όταν θα είναι η κατάλληλη στιγμή". Και πότε θα είναι δηλαδή; Πως θα πατήσουμε στα πόδια μας όταν οι πολιτικές που επιβάλλονται μας κάνουν να μην πατήσουμε ποτέ; Ότι ο λαός θα το πει στο τέλος πόλεμος μέχρις εσχάτων γιατί θα τον έχουν φέρει σε τέτοιο σημείο, είναι σίγουρο, γιατί να το πει όταν θα ήμαστε σε ύστατο στάδιο και όχι τώρα που έχουμε ότι δυνάμεις έχουμε.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Στην αρχή ως ειρωνεία το είδα, αλλά λίγο η ανωνυμία, λίγο το δεύτερο σχόλιο με μπέρδεψαν...
Πάντως φοβάμαι ότι όσο ο λαός θα πεινά, ποτέ δε ζητήσει πόλεμο μέχρι εσχάτων. Ποτέ, βλέπεις, οι πεινασμένοι δεν ξεσηκώθηκαν. Μόνο οι χορτάτοι που ήθελαν μεγαλύτερη εξουσία και καλύτερες ευκαιρίες ξεσηκώνονταν...

Meropi είπε...

Αγαπητέ μου Δείμο,
Θα μου επιτρέψεις, ως Κύπρια, να απαντήσω στο ποστ σου. Κατ’ εμέ οι διδαχές της Κύπρου είναι ότι δεν πρέπει να πραγματοποιείς βουτιά στο κενό, όπως πραγματοποίησε η Κυπριακή Βουλή με εκείνο το δήθεν ηρωικό «ΟΧΙ», αν δεν έχεις έτοιμη εναλλακτική λύση, για χάριν του λαού σου. Φτιάξε πρώτα ένα αξιόπιστο Β σχέδιο για έξοδο από την κρίση και μετά παριστάνεις τον ήρωα.
Υ.Γ. Προς γνώση και συμμόρφωση μερικών λαϊκιστών εδώ στην Ελλάδα που επίσης δεν με έπεισαν ότι έχουν αξιόπιστο Β σχέδιο

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

1) Μορατίνος: Προς Υπεράσπιση της Κύπρου
"Οι υπουργοί Ecofin αγνόησαν την διεθνή και εθνική πραγματικότητα"

http://www.ispania.gr/eidhseis/genikes/4325-2013-03-29-19-55-47

2) Η Γερμανία τζογάρει και εκβιάζει στο τραπέζι της παγκόσμιας κρίσης με πιόνια τις χώρες του νότου.

Germany Gains Momentum as Europe's South Struggles

Οι διδάξαντες τα σκάνδαλα τιμωρούν λαούς. Το ΕΠΙΔΙΚΟ; Γεωπολιτική θέση Κύπρου κ' ενεργειακοί της πόροι.

2) Tο "Plan B" δεν υπάρχει για καμία χώρα ξεχωριστά. Μόνο οι συμμαχίες χωρών του νότου αντί του καταστροφικού PlanA

3) Η Κύπρος εύκολο θύμα, αλλά την ίδια ώρα Δικαστήριο απέρριψε τις κατηγορίες κατά μεγάλων τραπεζών, για το σκάνδαλο χειραγώγησης του διατραπεζικού επιτοκίου Libor


Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια που μας πουλάνε για δικό τους κέρδος

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Για της μετοχές της Εκκλησίας στην Τρ.Κύπρου

31/3/2013 - Δέχθηκε απειλές από την Τρόικα, αποκαλύπτει ο Αρχιεπίσκοπος

http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-politiki/39/139036/dechthike-apeiles-apo-tin-troika-apokalyptei-o-archiepiskopos

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κατ΄ αρχάς, Μερόπη μου, δεν ήξερα (παρά το ότι σε ξέρω τόσα χρόνια) ότι είσαι Κύπρια...
Πάντως δε διαφωνώ μαζί σου. Το ΟΧΙ -αν δε δεχτούμε την άποψη ότι ήταν στημένο για να μην αρχίσουν να διαμαρτύρονται οι Κύπριοι επειδή γνώριζαν τι θα ακολουθήσει από την ελληνικό κλπ παράδειγμα- ήταν άλμα στο κενό επειδή ακριβώς δε στηρίχτηκε σε κινηματικές δράσεις από κυπριακής κι ελληνικής πρωτίστως πλευράς (με ευθύνες σημαντικές στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και δευτερευόντως από τα άλλα νοτιοευρωπαϊκά κινήματα.
Σχέδιο Β΄δεν υπάρχει με όρους νεοφιλελεύθερους. Ή προτείνεις μία άλλη πολιτική (που φάνηκε ότι δεν ήθελε η κυπριακή πολιτική κι οικονομική ελίτ) ή συμπλέεις. Το διεθνές κίνημα και η διεθνοποίηση του προβλήματος είναι εκείνη η συμμαχική δύναμη που σε κρατά απέναντι στα τέρατα (βλ. φιλλεληνισμό΄το 1821-1823 και το διεθνισμό του ισπανικού εμφυλίου ή το ελληνικό αντιδικτατορικό κίνημα στο εξωτερικό που διεθνοποίησε τις εσωτερικές κοινωικές και πολιτικές καταστάσεις).

Σπίθα, δεν είναι κατά τη γνώμη μου απλός τζόγος... Είναι κάτι βαθύτερο, κάτι σκληρότερο... Όπως είπα και παραπάνω, δεν τίθεται ζήτημα σχεδίβν α, β, γ, δ. Τίθεται θέμα άλλης πολτικής αντίληψης (βλ. Ισλανδία, Βενεζουέλα κλπ).

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Το σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα ( από το 1971 και μετά, δλδ) είναι αέρας κοπανιστός, φούσκα. Μετά το Νίξον-σοκ όπου καταργήθηκε ο κανόνας του χρυσού έχουμε ξεπεράσεο το στάδιο του καπιταλισμού, όπως τον αναλύαμε, παλιά
Πόσες φορές θα το πούμε, Δείμο;
Τώρα έχουμε αγορά των ραντιέρηδων και η πραγματική οικονομία αντανακλά στο 5% ενώ το 95% είναι αέρας, εντελώς.

Αυτό λέγεται ΤΖΟΓΟΣ και οι "παίκτες" του ονομάζονται "οικονομικοί δολοφόνοι"

Συμφωνούμε ότι με αυτούς τους όρους δεν υπάρχουν πλάνα
ούτε Plan Α, ούτε Plan Β,
ότι θέλουν κάνουν, βέβαια.

Είπαμε,ότι έχουμε χάσει (προς το παρόν) ..αλλά θα μας πείσουν ότι είμαστε οι "κακοί";
Ποιοί; Οι απανταχού και άνευ χώρας, διεθνείς απατεώνες;

akrat είπε...

καλημέρα

οι αστοί πολιτικοί έδωσαν μια αστική λύση...

μπορούσαν να δώκουν και μια άλλη και μια παράλη κλπκλπ κλπ κλπ

ShareThis